کتاب طنز فاخر مولانا اثر مولانا جلال الدین محمد بلخی انتشارات آثار برات

495 گرم
ابعاد
24 × 17 سانتیمتر
ناشر
آثار برات

نویسنده
مولانا جلال الدین بلخی

مترجم
فواد فاروقی(گردآورنده)

سایز کتاب
وزیری

نوع جلد
سخت

تعداد صفحات
240

درباره ی کتاب:
طنز فاخر مولانا، به راستی اعجاب آور است : زندگی ، شخصیت ، کردار و گفتار مولانا ، تسلط او بر زبان های فارسی ، عربی و ترکی ، ستودنی است و نیز آشنایی اش با زبان یونانی… علاوه بر این ها ، آگاهی گسترده و موشکافانه اش بر احادیث دینی ، اسطوره ها ، جریان های تاریخی و مفاد کتاب های مقدس ، حیرت انگیز است.

شگفت انگیز تر از آنچه در بالا ذکر شد ، یکه تازی او در عرصه ی فصاحت و بلاغت است. بی آنکه خود را در چارچوب قواعد عروضی ، محبوس و مقید کند.

شیوه اش در قصه پردازی و مثنوی سرایی مختص خود اوست . بیش از هر شاعری ظریفانه و ماهرانه ، چندین حکایت کوتاه و ضرب المثل را ، در دل حکایت مورد نظرش می گنجاند.

و روایت های مستدل و مستند را ، در قالب روایتی خاص ، جای می دهد،

طنز، هزل، هجو و… را چاشنی اشعار شورانگیزش می کند. و جالب این جا است که از جملگی شان نتایج اخلاقی و عرفانی ، به دست می آورد.

با آنکه بارها ، برخی دانشمندان خوش قریحه و فرهنگ دوستان مطرح جهان ، اشعار و نوشته های مولانا را در بوته ی محک نهاده اند ، عیار سنجی کرده اند و از منظر های مختلف آن ها را نگریسته اند.

 

کتاب طنز فاخر مولانا:
این کتاب حاصل سال ها پرسه در گستره ی مثنوی معنوی ، کلیات شمس تبریزی ، فیه مافیه ، مجالس سبعه و مکتوبات مولانا است. و نیز مطالب کتاب هایی که درباره اش است.

در این میان اگر در پاره ای موارد ، از آثار دیگر بزرگان فرهنگ و ادیبان متفکر ، بهره گرفتم، تنها برای نمایاندن تشابه هایی که در اشعار آنان و افکار مولانا وجود دارد. بلکه برای فراهم آوردن زمینه

ی ورود به عمق معانی و افکار مولانا است. و ابهام زدایی از مطالبی که به زیور شعر آراسته می شود.

بخشی از کتاب طنز فاخر مولانا :
گویند مولانا بر پشت مثنوی خود نوشته بود: « مثنوی را جهت آن نگفته ام که حمایل کنند ، بلکه زیر پای نهند و بالای آسمان روند که مثنوی معراج حقایق است ، نه آن که نردبان را به گردن گیری و شهر به شهر گردی و هرگز بر بام مقصود نروی و به مراد دل نرسی :

نردبان آسمان است این کلام                                    هرکه زین بر میرود آید به بام

نی زبان چرخ، کو اخضر بود                                         بل به بامی کز فلک برتر بود

این شعر مولانا به هیچ وجه مبالغه و گزاف نیست . چرا که او حقیقت را جست و جو می کند و افکار تابناکش را به بهترین وجهی در کلماتمی گنجاند که فقط از عهده ی شوریده حال و سخن سرایی چون

او بر می آید.مولانا برای حقیقت ، راه های گونه گونی را می پیماید. و خردمندانه ، دست به دامان مطالبی به ظاهر ناهمسان با یکدیگر می شود

و از آن ها بهترین نتیجه ها را می گیرد تا مقصودش را، جان کلامش را ابراز دارد و عنایتی موشکافانه به شریعت و طریقت و حقیقت داشته باشد.

 

پیشنهاد کتاب برای شما:

کوری ترجمه فرزام حبیبی اصفهانی
افتخار در افتخار دو جلدی با تخفیف
گزیده غزلیات شمس تبریزی